یادداشتی از یک همکار

جناب آقای دکترکوتی
با سلام و آرزوی اوقاتی خوش،
 امروز خیاری خورده بودم که تلخ بود. گرچه چندین بار این مورد برای من اتفاق افتاده، اما امروز علاقمند شدم بدانم ماده ای که باعث تلخ شدن خیار می شود چیست. مطمئن بودم که اطلاعات زیادی در مورد آن وجود دارد.  به این جهت به حلال مشکلات، گوگل، مراجعه و مطلب زیر را از آن مونتاژ کردم.
تمام خیارهای کشت‌شده حاوی ماده   cucurbitacin هستند، که دو نوع است کوکوربیتاسین B و کوکوربیتاسین C، ترکیباتی که برگ‌های آن‌ها را تلخ کرده تا طعم نامطلوبی برای حیوانات جونده داشته باشند. این ترکیبات معمولاً به برگ‌ها و ساقه گیاهان محدود می‌شوند، قسمت‌هایی از گیاه که انسان نمی‌خورد، بنابراین ما از وجود آن‌ها مطلع نیستیم. تنها زمانی که این ترکیبات به داخل میوه‌ها حرکت می‌کنند، ما شروع به تشخیص طعم تلخ می‌کنیم. معمولاً این کل میوه نیست که تلخ می‌شود. و اغلب تلخی در انتهای میوه و درست در ناحیه زیر پوست متمرکز می‌شود.
تلخی خیار یکی از مواردی است که اکثر کشاورزان با آن مواجه می‌شوند و معمولاً ناشی از برخی شرایط آب‌ و هوایی، مثل گرما و خشکی، یا خاک و کود و نور خورشید است.
 به نظر می‌رسد که وجود هرگونه تنش هنگام رشد خیار موجب تلخی آن می‌شود و در ضمن کشت این شرایط قابل حل هستند. ماده کوکوربیتاسین سمی نیست و خوردن آن خطری ندارد.
خوب، اینها اطلاعات عمومی هستند که بدانیم یا ندانیم برای ما خیلی مهم نیست، اما به عنوان یک شیمیست، شما اگر جای من بودید چه موضوع دیگری را دوست داشتید بدانید؟
احتمالا جواب شما این است که دوست داشتید فرمول و ساختار این ماده تلخ کننده خیار،  یا همان cucurbitacin، چیست؟
اگر به ساختار این ماده طبیعی، که در بالا آورده ام، نگاه کنید تعجب خواهید کرد که این گیاه در چه کارخانه ای این ماده پیچیده را سنتز کرده که از آن برای محافظت از خود استفاده کند!!
بنابراین هر پدیده بظاهر ساده ممکن است مسائل پیچیده ای در ورای آن وجود داشته باشد.