بیدار بمان پدر، بیدار

دوش ناخواسته از خواب پنجاه ساله برخاسته

و

از پدر پرسیدم

پس از هزار و یک شب بیداری و بی قراری از بهر ما

تنها یک شب

بگذر و بگذار تا دمی آسوده در بستر بخسبی

پیرمرد اما

مثل همیشه

دستان چاک خورده ی حلال آفرینش را روبرویم گرفت

تا در سینه ی زخم هایش

آرام بگیرم

و

خود باز هم آسیمه سر

چونان نگاهبانی وفادار

آویخته استوار بر عصایش

نعش ما را بر دوش کشیده

و

به بیداری و رنج هزاران ساله اش

ادامه دهد.