دیدار با بیگانگان ویادگیری زبان غیر خطی

سه داستان پیچیده به هم با موسیقی عالی

پرسش

پرسش های خاموش به طور ریشه ای هنگامی که ۱۱ ساله بودم وارد زندگیم شد. رؤیایی که در آن زمان داشتم برای سال ها مرا تعقیب می نمود. آن رؤیا کاملا واضح بود و شباهتی به هیچ کدام از رویاهایی که قبلا داشتم نداشت.
آن را در دفتر خاطراتم این گونه ثبت نمودم: "همان طور که رویا شروع می شد حضور «وجودی» را در کنار خود احساس کردم. او به من اشاره کرد و گفت: "به این نگاه کن". سپس ناگهان خود را در دنیایی دیگر یافتم، یک بعد دیگر بسیار دور از طبقه زمینی، جایی که خرد و آگاهی عظیمی حکمفرما بود. آن دنیا را به خاطر می آورم! من به آنجا تعلق داشتم. آن خانه من بود، اما برای باقی ماندن در آنجا چیزی کم داشتم. درست مثل این که یک حافظه قدیمی برگردد متوجه شدم که برای اقامت دائم داشتن در دایره این موجودات عظیم احتیاج به آموزش ها و تعالیم خاصی دارم.
لرزشی در پشتم احساس نمودم، به سمت ابعاد پایین تر نگاه کردم. راهی که به پایین و تاریکی ختم می شد. می توانستم جهان های فیزیکی را با میلیون ها سکنه اش ببینم که با گام هایی کوتاه به این طرف و آن طرف می رفتند. پرسیدم:"چرا آنها تا این اندازه احمقانه عمل می کنند؟ چرا این مردم طوری با عجله به این طرف و آن طرف می روند گویی که فراموش کرده اند که چه هستند؟ چرا در بازی ها و جنگ های احمقانه گم شده اند؟!!
او گفت: "تو باید دوباره یکی از آنها بشوی، سپس خواهی دانست." آن «وجود» اضافه کرد: "تو تنها نخواهید ماند، ما تو را فراموش نخواهیم کرد." سپس به سوی جهان پایین پرواز نمودم به زیر حباب آبی رنگ جایی که زندگی ام می توانست شروع شود.
به درون سیاره زمین نگاهی انداختم، مردم آن و عادات عجیب و غریبشان. این پرش تنها چند ثانیه طول کشید. لحظاتی قبل از بازگشت به زمین، زمانی را در آینده برای به دست آوردن جایگاهم در زندگی مشخص کردم. زمانی که دوباره به خاطر می آورم که چه کسی هستم و از کجا آمده ام؟! هنوز تردید داشتم، فکر غوطه ور شدن درون این دنیای فراموشی، مانعی برایم بود. دوباره نگاهی به آینده زندگیم انداختم و وقتی دریافتم که تنها نیستم احساس راحتی کردم.
می توانستم خانه حقیقی خود را به خاطر آورم و نیز علوم، هنرها و آزادی شگرفی را که در آن دنیا وجود داشت. این آگاهی که من روزی تمام اینها را به خاطر خواهم آورد به من اعتماد به نفس لازم را برای ادامه راه می داد. سپس یک گام برداشته و به صورت خردکننده ای به دنیای زمینی بازگشتم. پایین، پایین و پایین تر به سوی دنیای تاریکی و فراموشی.... پایین به سوی پرده توهم. چشمانم در یک لحظه بازشد. نگاهی به اطرافم انداختم. در یک اتاق عجیب و غریب بودم. کجا بودم؟ این تخت کیست؟ به تدریج به خاطر آوردم که این اتاق من و تخت من بود و من دوباره به صورت انسانی بر روی زمین بودم. رؤیایم مرا از این حقیقت بسیار دور ساخته بود.

داستانی متوسط ولی تخیلی عالی

پایان انتظار

ناسا قصد دارد در سال ۲۰۲۴ میلادی، با انجام پروژه "آرتمیس" اولین زن و مرد بعدی را به سطح کره ماه اعزام کند. هم‌اکنون ناسا اقدامات متعددی را در راستای تحقق این رویا انجام می‌دهد و به شرکت‌های فضایی بودجه لازم را اعطا کرده تا تجهیزات مورد نیاز برای سفر به ماه را فراهم کنند. حال ناسا از برنامه خود برای ساخت "پایگاه"(base camp) در ماه خبر داده است.

این طرح نتیجه گزارش ۱۳ صفحه‌ای ارائه شده توسط ناسا در تاریخ دوم آوریل به شورای ملی فضایی، یک گروه مشاوره به رئیس جمهور دونالد ترامپ است که توسط مایک پنس معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا اداره می‌شود.

در بخش اعظمی از این گزارش که "برنامه ناسا برای توسعه و اکتشاف در ماه" نام دارد ناسا درباره برنامه خود برای فرود آمدن بر ماه در سال ۲۰۲۴ شفاف سازی کرده و توضیح داده است.

"جیم برایدنستاین"(Jim Bridenstine) مدیر ناسا در بیانیه‌ای گفت: پس از ۲۰ سال زندگی مداوم در مدار نزدیک زمین، اکنون ما آماده چالش بزرگ بعدی کاوش در فضا هستیم و آن حضور پایدار در ماه و اطراف آن است. در سال‌های آینده پروژه آرتمیس به عنوان "ستاره جدی"(North Star) عمل خواهد کرد، زیرا ما قصد اکتشافات زیادی در ماه را داریم و هدف ما یافتن نشانه‌های اصلی مورد نیاز برای اولین مأموریت انسانی به مریخ خواهد بود.

مدار نزدیک زمین معمولاً تعریف مداری بر گرد زمین است که مکان هندسی‌اش از سطح زمین تا ارتفاع دو هزار کیلومتر می‌تواند باشد.

قسمت اصلی گزارش همان چیزی است که ناسا از آن تحت عنوان "ساخت پایگاه/اردوگاه آرتمیس"(Artemis Base Camp) یاد کرده است و این به این معنی است که می‌تواند یک پایگاه دائمی برای انجام اکتشافات در ماه باشد. احتمال دارد این پایگاه در "دهانه شکلتون"(Shackleton Crater) در قطب جنوب ماه ساخته شود.

دهانه شَکِلتون یک دهانه برخوردی در کره ماه است که در قطب جنوب این کره واقع شده‌ است. این دهانه نام خود را از ارنست شکلتون، یکی از کاشفان نام‌آور قاره جنوبگان گرفته‌ است. قله‌های هم‌راستا با کناره‌های این دهانه تقریباً همیشه زیر نور آفتاب قرار دارند در حالی که بخش درونی این دهانه در تاریکی همیشگی قرار دارد. دمای پایین درون این دهانه به عنوان یک تله سرد عمل می‌کند که ذرات پدید آمده در اثر برخورد شهاب‌ها به کره ماه را به تله می‌اندازد و منجمد می‌کند.

 براساس این گزارش، پایگاه/اردوگاه آرتمیس می‌تواند یک محل سکونت در سطح ماه باشد که ممکن است احتمالا هر هفته میزبان چهار فضانورد در قطب جنوب باشد.

در دراز مدت، این تأسیسات همچنین به زیرساخت‌هایی برای ایجاد برق، دفع زباله و ارتباطات و همچنین محافظ پرتوی و پد فرود نیاز دارد. این پایگاه همچنین می‌تواند یک مکان برای آزمایش روش‌های جدید برای مقابله با گرد و غبار و شب‌های طولانی و سرد ماه، تبدیل مواد آنجا به منابعی مانند آب و توسعه فناوری‌های جدید برای ایجاد نیرو و ساخت و ساز باشد.

پایگاه آرتمیس توسط دو سیستم متحرک پشتیبانی می‌شود: یک وسیله نقلیه زمین ماه برای تسهیل حرکت فضانوردان در سطح ماه و یک سکوی متحرک قابل سکونت که می‌تواند تا ۴۵ روز از سفرهای دور از پایگاه پشتیبانی کند.

طبق همین گزارش، ناسا ماموریت‌های سطح مریخ را برای کاهش خطرات فقط ۳۰ تا ۴۵ روزدر نظر می‌گیرد. در این گزارش آمده است: متحرک بودن بخش عمده‌ای از پایگاه آرتمیس است. سیستم‌های متحرک قوی برای کشف و توسعه ماه مورد نیاز خواهد بود. همین امر در مورد مریخ نیز صدق می‌کند و این باعث می‌شود سکوی متحرک قابل سکونت به عنوان یک عنصر مهم تبدیل شود، زیرا ما به یک نوع وسیله مشابه آن برای کشف سیاره سرخ نیز احتیاج خواهیم داشت.

این گزارش همچنین طرحی را برای استفاده از ایستگاه مدار ماه که لقب دروازه را به آن داده‌اند به عنوان مکانی برای مأموریت‌های آنالوگ مریخ ارائه کرده است. این مأموریت‌های عملی می‌تواند اینگونه باشد که یک تیم متشکل از چهار فضانورد می‌توانند ماه‌ها در آنجا بمانند و سفر به مریخ را تمرین کنند.

در این گزارش آمده است: با گذشت زمان، پایگاه آرتمیس ممکن است مجهز به یک دریچه شود که می‌تواند اطلاعات علمی و فناوری را در سراسر ماه ارسال کند که این دریچه نیز توسط خدمه آن پایگاه اداره می‌شود و یک تلسکوپ رادیویی ماه نیز می‌تواند از راه دور در پایگاه آرتمیس مستقر شود و از آن استفاده شود.

معمای ۱۴۰۰ ساله ژاپنی‌ها حل شد

طبق سوابق تاریخی، در ۳۰ دسامبر ۶۲۰ ، "نشانه  قرمز رنگی" به شکل "دم قرقاول" در آسمان ژاپن ظاهر شد. در آن زمان ، این علامت یک نشانه شوم و بد محسوب می‌شد. طی این سال‌ها دانشمندان مدرن این موضوع را  مورد بررسی قرار می‌دادند و تصور می‌کردند که این پدیده می‌تواند ناشی از شفق قطبی یا دنباله دار باشد، اما هیچکدام از این‌ها دلایل کاملاً منطقی نبودند.

اخیرا "ریوو کاتااوکا"(Ryuho Kataoka) و همکارانش از "موسسه ملی تحقیقات قطبی ژاپن" تصمیم گرفتند که آنچه که سبب این پدیده قرمز رنگ در آسمان شده بود را بررسی کنند.

آنها مطالعه خود را با مقایسه توصیف تاریخی و درک و توصیف مدرن از شفق‌های قطبی شروع شدند. آنها دریافتند اگرچه شفق‌های قطبی غالباً سبزرنگ هستند اما بسته به اینکه عناصر موجود در جو زمین توسط ذرات باردار که توسط خورشید پاشیده شده‌اند، فعال می‌شوند، می‌توانند به رنگ‌های دیگری از جمله قرمز نیز ظاهر شوند.

این تیم مشاهدات جدیدتری از شفق‌های قطبی قرمز رنگ را که همانند شفق قطبی ژاپن بود، مشاهده کردند. محققان همچنین نقشه‌هایی را که میدان مغناطیسی متغیر زمین در آن زمان(سال ۶۲۰) بود را نقشه‌برداری کردند و دریافتند که ژاپن در آن زمان برخلاف امروز که دارای ۲۵ درجه عرض مغناطیسی است دارای عرض مغناطیسی حدود ۳۳ درجه بوده است.

محققان همچنین فرضیه دیگری راجع به "نشانه قرمز" مطرح و بررسی کردند و آن این بود که این نشانه ممکن است به دلیل وجود یک دنباله دار نیز بوده است، اما این فرضیه صحیح نبود چرا که آنها دریافتند دنباله دارها معمولاً به رنگ قرمز نیستند و احتمال حضور دنباله دارها در آن زمان نیز بسیار پایین بوده است.

کاتااوکا گفت: این مطالعه یک نمونه جالب و موفق است که نشان می‌دهد علم مدرن می‌تواند با بررسی اسرار ژاپن باستان به نکات مهمی دست پیدا کند.

عظمت یک آلاینده ی طبیعی

خرد کننده ی ذهن

تحلیل فیلم

سیاره زمین ، قبل و بعد از ویروس کرونا، از پنجره ایستگاه فضایی

جمله ای از میچیو کاکو

" واقعیت این است که ماده در اصل  تهی است! "

دلیل اینکه ما اجسام را جامد تصور میکنیم این است که الکترونهای  این اجسام و بدن ما همدیگر را پس میزنند و این توهمی بیش نیست.

ابرنواختر و فصل اول شیمی دهم

این تصاویر یک ستاره عظیم ، در 13.4 میلیون سال نوری در کهکشان Centaurus A در حال انفجار است!
 این تجسم علمی ساخته شده از تصاویر تلسکوب nasa hubble و انیمیشن جودی اشمیت است ، که حدود 1.5 سال زمان برای ساخت آن صرف شده است .
  آنچه در اینجا مشاهده می کنید ، محو شدن ابرنواخترها است ، و سپس حلقه آبی مایل به زرد را می‌بینید که دارای یک پژواک سبک است که بلافاصله پس از انفجار اولیه شروع به انتشار و خارج شدن میکند.

تنهایی فضایی

قدرت زوم هابل

ابر انسان

امشب جهان خاموش می‌شود

امروز شنبه نهم فروردین، در روزهای قرنطینه کرونا، از ساعت 20:30 تا 21:30 شب، فرصتی است برای اهالی زمین تا در این ساعت، بیش از همیشه به سلامت یکدیگر و پایداری زمین فکر کنند.نشان (لوگو) ساعت زمین، عدد ۶۰ در کنار نشان «به علاوه» است. این بدان معنی است که یک‌ ساعت، برابر با ۶۰ دقیقه لامپ ها راخاموش کنیم و + هم به معنای کارهای دیگر است، هر کاری که در هر کجا به حفظ محیط زیست کمک می‌کند. در حال حاضر صندوق جهانی طبیعت (WWF) به عنوان بزرگترین سازمان غیردولتی زیست محیطی جهان مجری اصلی این برنامه است. این سازمان امکانات خود در سراسر جهان را در اختیار این طرح گذاشته است، هر چند که این طرح غیر انتفاعی زیست ‌محیطی در انحصار هیچ گروهی نیست و هر شخص و سازمانی می‌تواند در این برنامه مشارکت داشته باشد. رویداد ساعت زمین با در بیش از ۱۸۰ کشور جهان برگزارخواهد شد.