زمزمه

 

درس معلم گر بود زمزمه ی محبتی... 

جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را... 

سال تحصیلی دیگری به پایان رسید...  

شیمی با تمام فرمول هایش چون زمستانی سرد راهش رو کشید و رفت ... 

تموم سعی من این بود که خاطرات خوبی برامون بمونه...

غیر از این هیچی تو این سرای وامونده نمی مونه رفقا... 

میدونم که محاله همه رو راضی کنی...خیلیا رو عصبانی کردم و از خودم رنجوندم... 

حلالیت میطلبم از همه ی رفقای عزیزم ...چه اونایی که نمره آوردن چه اونایی که نیاوردن.. 

تموم این لحظات برام مهم بود...باورتون میشه یانه؟....همش...همش...همش... 

حتی اگه تونسته باشم رو زندگی یه نفر فقط یه نفر تاثیر بگذارم...واسم کافیه...امیدوارم همتون موفق باشین...حسرت به دل نمونین...قدر بزرگترای خونواده تون رو بدونین...فارغ از دین و عقیده تون انسان خوبی... 

انسان خوبی... 

انسان خوبی باشین.... 

بدرود....... 

مهدی کیکاوسی/بندرعباس/اول خرداد ۱۳۹۲